Franszyza integralna
Franszyza integralna to termin używany w ubezpieczeniach, określający minimalną wartość szkody, poniżej której ubezpieczyciel nie pokrywa kosztów naprawy lub zniszczenia. W praktyce oznacza to, że wszelkie szkody, których wartość nie przekracza ustalonej kwoty franszyzy – zazwyczaj 500 zł – są całkowicie pokrywane przez ubezpieczonego. Taki zapis w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia (OWU) ma na celu optymalizację kosztów administracyjnych związanych z likwidacją szkód, które często mogą być wyższe niż wartość samej szkody.
Zastosowanie franszyzy integralnej ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacyjnej Towarzystw Ubezpieczeniowych (TU). Przyjmowanie i procesowanie bardzo małych roszczeń wiąże się bowiem z koniecznością ponoszenia stałych kosztów administracyjnych, takich jak przegląd dokumentacji, wizytacje, czy przygotowanie wycen przez rzeczoznawców. Te działania, choć niezbędne do oceny i weryfikacji szkody, mogą okazać się ekonomicznie nieuzasadnione, gdy wartość szkody jest minimalna.
Franszyza integralna pomaga więc zredukować liczbę małych, nieekonomicznych roszczeń, co przekłada się na obniżenie ogólnych kosztów operacyjnych ubezpieczyciela i może mieć pozytywny wpływ na wysokość składek dla szerszej grupy ubezpieczonych. Z drugiej strony, ustanowienie takiego progu franszyzy zmusza ubezpieczonych do większej ostrożności i dbałości o majątek, co teoretycznie może przyczyniać się do zmniejszenia liczby drobnych szkód.
Warto jednak zauważyć, że rezygnacja z franszyzy integralnej jest możliwa bardzo rzadko i zazwyczaj uzależniona od specyficznych warunków oferty ubezpieczeniowej lub negocjacji z ubezpieczycielem. Jeżeli ubezpieczyciel zgadza się na zniesienie franszyzy integralnej, zwykle wiąże się to z wyższą składką ubezpieczeniową, co jest rekompensatą za zwiększone ryzyko mniejszych szkód.
